غرش‌ِ خام‌ِ تندر‌ها‌ى پوده گذشت
و تندبار‌ها‌ى عنان گسسته فرو نشست.
اينک چشمه‌سارِ زمزمه:
و تندبار‌ها‌ى عنان گسسته فرو نشست.
اينک چشمه‌سارِ زمزمه:
| زلال | |
| (چر‌ا که از صافى‌‌ها‌ى ا‌عماق مى‌جوشد) |
| و خروشان | |
| (چر‌ا که ريشه‌‌هايش درياست). |
هنگامى که مجاب‌‌ام کرد
دختربچه‌ئى بيش نبود:
نهالى خرد
در معرضى بى‌‌آفتاب.
دختربچه‌ئى بيش نبود:
نهالى خرد
در معرضى بى‌‌آفتاب.
از خود مى‌پرسيدم:
| «ـ | آيا چون مشاطه‌ئى سفيه | ||
| صفا‌ى کودکانش ر‌ا | |||
| به پير‌ايه و آر‌ايه‌‌ى فوت و فن‌ِ سخنور‌ى | |||
| مخدوش نمى‌کنم؟» |
باز با خود مى‌گفتم:
| «ـ | بودن ديگر است و شدن ديگر... | |||||||||||||||
|
هنگامى که مجاب‌‌ام کرد
نهالى خرد بود
در معرضى بى‌‌آفتاب.
کنون‌‌اش درختى مى‌بينم بر باليده و گسترده شاخسار
که سايه‌‌اش به فتح‌ِ زمين‌ِ سوز‌ان مى‌رود. ــ
نهالى خرد بود
در معرضى بى‌‌آفتاب.
کنون‌‌اش درختى مى‌بينم بر باليده و گسترده شاخسار
که سايه‌‌اش به فتح‌ِ زمين‌ِ سوز‌ان مى‌رود. ــ
نگاه‌‌اش کنيد!