بانگ در بانگ
خروسان میخوانند.
خروسان میخوانند.
تا دوردستهایِ گمان اما
در اين پهنهیِ ماسه و شوراب
روستايی نيست.
روز است که ديگرباره بازمیگردد
يادآورِ صبح و سلام و سبزه،
| و تحقير است که هر سپيدهدم | ||
| از نو | ||
| اختراعمیشود |
در تجربهیِ گريانِ هميشه.