| همه | ||
| لرزش دست و دل‌ام | ||
| از آن بود |
| که عشق | |
| پناهی گردد، |
پروازی نه
گريزگاهی گردد.
آی عشق آی عشق
چهره‌یِ آبی‌ات پيدا نيست.
| و خُنکایِ مرهمی | |
| بر شعله‌یِ زخمی |
نه شورِ شعله
بر سرمایِ درون.
آی عشق آی عشق
چهره‌یِ سرخ‌ات پيدا نيست.
| غبارِ تيره‌یِ تسکينی | |
| بر حضورِ وهن |
| و دنجِ رهايی | |
| بر گريزِ حضور، |
| سياهی | |
| بر آرامشِ آبی |
| و سبزه‌یِ برگ‌چه | |
| بر ارغوان |
آی عشق آی عشق
رنگِ آشنای‌ات
پيدا نيست.