بر زمينه‌یِ سربی‌یِ صبح
| سوار | |
| خاموش ايستاده‌است |
| و يالِ بلندِ اسب‌اش در باد | |
| پريشان‌می‌شود. |
خدايا خدايا
سواران نبايد ايستاده‌باشند
هنگامی که
حادثه اخطارمی‌شود.
سواران نبايد ايستاده‌باشند
هنگامی که
حادثه اخطارمی‌شود.
کنارِ پرچينِ سوخته
| دختر | |
| خاموش ايستاده‌است |
| و دامنِ نازک‌اش در باد | |
| تکان‌می‌خورد. |
خدايا خدايا
دختران نبايد خاموش بمانند
هنگامی که مردان
| نوميد و خسته | ||
| پير می‌شوند. | ||