| به چرک می‌نشيند | |
| خنده |
| به نوارِ زخم‌بندی‌اش ار | |
| ببندی. |
رهای‌اش کن
| رهای‌اش کن | |
| اگر چند |
| قيلوله‌یِ ديو | |
| آشفته‌می‌شود. |
چمن است اين
چمن است
با لکه‌های آتش‌خونِ گُل
چمن است
با لکه‌های آتش‌خونِ گُل
بگو چمن است اين، تيماجِ سبزِ ميرغضب نيست
| حتا اگر | ||
| ديری است | ||
| تا بهار |
بر اين مسلخ
برنگذشته‌باشد.
تا خنده‌یِ مجروح‌ات به چرک اندر ننشيند
رهای‌اش‌کن
رهای‌اش‌کن
| چون ما | ||
| رهای‌اش‌کن! |