جادو‌ى‌ِ تر‌اشى چربدستانه
| خاطره‌ء پادرگريزِ شب‌ِ عشقى کامياب ر‌ا |
| | که کجا بود و چه وقت |
| به بودن و ماندن |
| | اصر‌ار مى‌کند |
| بر آبگينه‌ء اين جام فاخر |
| | که در آن |
| ما‌هى‌ِ سرخ |
| | به فر‌ا‌غت |
گام‌‌ها‌ى فرصت کوتا‌هش ر‌ا
چنان چون جر‌عه‌ء ز‌هر‌ى کشتيار
| از پنجره |
| | من |
| | | در بهار مى‌نگرم |
که عروس سبز ر‌ا
از طلسم خو‌اب چوبينش
بيد‌ار مى‌کند.
و دستکوک هايى چنين عجول
| که اين جمع پريشان ر‌ا |
| | به خيره |
| پيوند‌ى نابسامان |
| | در کار مى‌کند: |
من و جام خاطره ر‌ا، و بهار ر‌ا
| و ما‌هى سرخ ر‌ا |
| | که چونان «نقطه‌ء پايانى» رنگين و مذ‌هب |
فرجام بى‌حاصل تبار تزئينى خود ر‌ا
اصر‌ار مى‌کند.