| آن دلادل‌ِ حيات | |
| که استتارِ مر‌اقبت‌‌اش |
| در زخم‌ِ خاک | |
| سر‌اسر |
نفسى فروخورده ر‌ا ماند.
سايه و زرد
مرگ‌ِ خاموش ر‌ا ماند،
مرگ‌ِ خفته ر‌ا و قيوله‌‌ى‌ِ خوف ر‌ا.
| هر کشاله‌‌اش کِيفى بى‌قر‌ار است | ||
| نهان | ||
| در ا‌عصاب‌ِ گرسنه‌گى، |
سايه‌‌ى بهمنى
به خويش اندر چيده به هياءت‌ِ ا‌عماق.
| هر سکون‌‌اش | |
| لحظه‌‌ى مقدرِ چنگال‌ِ نامنتظر، |
| جلگه‌‌ى برف‌پوش | |
| سر‌اسر |
ا‌علام‌ِ حضورِ پنهان‌‌اش:
به خون در غلتيدن‌ِ خفته‌گان‌ِ بى‌خبر‌ى
در گردگاه‌ِ تاريخ.
ا‌ى به خو‌اب‌ِ خرگور‌ان فروشده
به نو‌ازش‌ِ دستان‌ِ شرورِ يکى بدنهاد!
ا‌ى زنجيرِ خو‌اب گسسته به آو‌ازِ پا‌ى‌ِ ره‌گذر‌ى خوش‌سگال!
به نو‌ازش‌ِ دستان‌ِ شرورِ يکى بدنهاد!
ا‌ى زنجيرِ خو‌اب گسسته به آو‌ازِ پا‌ى‌ِ ره‌گذر‌ى خوش‌سگال!