ظلماتِ مطلقِ نابينائى.
احساسِ مرگزارىِ تنهائى.
احساسِ مرگزارىِ تنهائى.
| «ـ | چه ساعتىست؟ (از ذهنات مىگذرد) |
| چه روزى؟ | |
| چه ماهى | |
| از چه سالِ کدام قرنِ کدام تاريخِ کدام سياره؟» |
تکسرفهيى ناگاه
تنگ از کنار تو.
آه، احساسِ رهائىبخشِ همچراغى!