ای‌کاش آب بودم
گر می‌شد آن باشی که خود می‌خواهی.ــ
گر می‌شد آن باشی که خود می‌خواهی.ــ
| آدمی بودن | ||
| حسرتا! | ||
| مشکلی‌ست در مرزِ ناممکن. نمی‌بينی؟ |
ای‌کاش آب بودم‌ــبه خود می‌گويم‌ــ
نهالی نازک به درختی گشن رساندن را
| (ــ | تا به زخمِ تبر بر خاک‌اش افکنند | |
| درآتش‌سوختن را؟) |
يا نشایِ سستِ کاجی را سرسبزی‌یِ جاودانه بخشيدن
| (ــ | از آن پيش‌تر که صليبی‌ش آلوده کنند | |
| به لخته‌لخته‌یِ خونی بی‌حاصل؟) |
يا به سيراب کردن لب‌تشنه‌يی
رضايتِ خاطری احساس‌کردن
| (ــ | حتا اگرش به زانو نشانده‌اند | |||
| در ميدانی جوشان از آفتاب و عربده | ||||
| تا به شمشيری گردن‌اش بزنند؟ | ||||
| حيرت‌ات را برنمی‌انگيزد | ||||
| قابيلِ برادرِ خود شدن | ||||
| يا جلادِ ديگرانديشان؟ | ||||
| ||||
| هيمه‌يی انگاشتن بی‌جان؟) |
می‌دانم می‌دانم می‌دانم
بااين‌همه کاش ای‌کاش آب می‌بودم
گر توانستمی آن باشم که دل‌خواهِ من است.
بااين‌همه کاش ای‌کاش آب می‌بودم
گر توانستمی آن باشم که دل‌خواهِ من است.
آه
| کاش هنوز | ||
| به‌بی‌خبری | ||
| قطره‌يی بودم پاک |
| از نم‌باری | |
| به کوه‌پايه‌يی |
نه در اين اقيانوسِ کشاکشِ بی‌داد
سرگشته‌موجِ بی‌مايه‌يی.