سرودِ آواره‌گان

هيچ چيز نجوا نمی‌کند:
نه نسيم و نه درخت
نه آبی درگذر.

سياه‌تر از شب
برگُرده‌یِ سرگردانی‌یِ باد.

شهرِ تاريک
با دو دريچه‌یِ مهربان
که بازگشتِ دردناکِ مرا انتظارمی‌کشد
در پس‌کوچه‌یِ پنهان.