جانی پر از زخمِ به‌چرک‌درنشسته‌ــ
چنين‌ام.
چنين‌ام.
اما فردایِ تو چه خواهد بود گر به‌ناگاه
| هم در اين شبِ بی‌تسلا | |
| پلاس برچينم؟ــ |
تداومِ بی‌علاجِ دِلشوره‌يیِ سِمج
يا طنينِ سرگردانِ لطمه‌یِ صدايی تنها؟
هرچند صدا بر آب خواهدغلتيد
و آب بر خاک می‌گذرد
که پژواکی‌ست پُراعتماد
از بشارتِ جاودانه‌گی.