بِسوده‌ترين کلام است
دوست‌داشتن.

 

رذل
 آزارِ ناتوان را دوست‌می‌دارد
لئيم
 پشيز را و
بُزدل
 قدرت و پيروزی را.

 

آن نابِسوده را
که بر زبانِ ماست
کجا آموخته‌ايم؟

۱۳۶۵/۴

<< Previous Poem                   Next Poem >>