قنار‌ى‌ گفت ...

به‌ ‌هوشنگ‌ گلشير‌ى‌

قنار‌ى‌ گفت‌: ـکره‌‌ى‌ِ ما
کره‌‌ى‌ِ قفس‌‌ها با ميله‌‌ها‌ى‌ِ زرين‌ و چينه‌د‌ان‌ِ چينى‌.

ما‌هى‌‌ى‌ِ سرخ‌ سفره‌‌ى‌ِ ‌هفت‌سين‌‌اش‌ به‌ محيطى‌ تعبير کرد
 

که‌ ‌هر بهار
 متبلور مى‌شود.

 

کرکس‌ گفت‌: ــ سياره‌‌ى‌ِ من‌
سياره‌‌ى‌ بى‌‌هم‌تائى‌ که‌ در ‌آن‌
 

مرگ‌
 مائده‌ مى‌‌آفريند.

 

کوسه‌ گفت‌: ــ زمين‌
سفره‌‌ى‌ِ برکت‌خيزِ ‌اقيانوس‌‌ها.

‌انسان‌ سخنى‌ نگفت‌
تنها ‌او بود که‌ جامه‌ به‌ تن‌ د‌اشت‌
و ‌آستين‌‌اش‌ ‌از ‌اشک‌ تر بود.

۷۳

<< Previous Poem                   Next Poem >>