سرود قديمی‌یِ قحط‌سالی

ترجيح‌می‌دهی که نبويی نچشی،
ببينی که گرسنه به‌بالين‌سرنهادن
گواراتر از فرودادنِ آن ناگوار است.

شرافتِ عطش است و
تشريفِ پليدی
توجيهِ تيمّم.

به‌جِدّ می‌گويی: «خوشا عطشان مردن،
که لب‌ترکردن از اين
گردن‌نهادن به خفتِ تسليم است.»