"دشمن"

من خراب دل خويشم نه خراب كس ديگر

    اين منم اينكه گشوده ست به من، تيغه ي خنجر

دشمنم نيست منم، اينكه تبر مي زند از خشم

    تا كه از ريشه بيفتم، به يكي ضربه ي ديگر

اين همان لحظه ي تلخ است كه به صحرا بزند عقل

                    عشق چون جغد كشد پر روي ويرانه ي باور

                        ناجوانمردترين همسفري اي من عاشق

                                    هيچ راه سفري را نرسانديم به آخر

هر مصيبت كه شد آغاز تو مرا بردي از آن راه

    تو به هر در زدي انگشت و گذشتم من از آن در

            آه اي دشمن من، خسته از اين جنگ و گريزم

                        سوختم، آب شدم، از من ويران شده بگذر

شعر از: اردلان سرافراز