آواز كرك

بُده... بُدبُد ... چه اميدي؟
چه ايماني ؟
كرك جان!
خوب مي خواني
من اين آواز پاكت را درين غمگين خراب آباد
چو بوي بالهاي سوخته ت پرواز خواهم داد

گرت دستي دهد با خويش در دنجي فراهم باش
بخوان آواز تلخت را ، ولكن دل به غم مسپار
كرك جان ! بنده ي دم باش

بُده... بُد بُد راه هر پيك و پيغام خبر بسته ست
ته تنها بال و پر ، بال نظر بسته ست
قفس تنگ است و در بسته ست
كرك جان ! راست گفتي ، خوب خواندي ، ناز آوازت
من اين آواز تلخت را بده ... بد بد ... دروغين بود هم لبخند و هم سوگند
دروغين است هر سوگند و هر لبخند
و حتي دلنشين آواز جفت تشنه ي پيوند

من اين غمگين سرودت را
هم آواز پرستوهاي آه خويشتن پرواز خواهم داد
به شهر آواز خواهم داد
بُده ... بُدبُد ... چه پيوندي ؟ چه پيماني ؟
كرك جان! خوب مي خواني

خوشا با خود نشستن، نرم نرمك اشكي افشاندن
زدن پيمانه‌اي - دور از گرانان - هر شبي كنج شبستاني